Προσωπικό ημερολόγιο σελ. 10589
18/9/2006
Πνευματική κοινωνία? Τα ιστολόγια είναι κυρίως κοινωνία του λόγου. Τα forum είναι η αρχική μορφή αυτής της κοινωνίας. Θέλεις δε θέλεις ακούς τους πάντες. Το καφενείο του χωριού. Ακούς τον γιατρό, τον παπά, τον επιστήμονα, τον φιλόσοφο, τον τεχνίτη, ακόμα και τον «τρελό» του χωριού. Στα blog μπορείς να «διαλέξεις» την παρέα σου.
Ο αστικός χώρος των ηλεκτρονικών μέσων. Όπου όμως το επώνυμο χάνεται μέσα στο πλήθος!
Και παρατηρείς το παράδοξο: ανθρώπους που μπλογκάρουν επειδή θέλουν να ξεφύγουν απ’ την «ανωνυμία» της πόλης να χάνονται μέσα στην «ανωνυμία» των μπλογκαρισμένων!
Παράλληλη κοινωνία. «Επωνύμων» και προσώπων. «Επώνυμοι» στην κοινωνία του λόγου, πρόσωπα στην κοινωνία των έργων. Και συνήθως μπλέκουν τις δύο αυτές ξεχωριστές δραστηριότητες. Αποτυπώνουν στην κοινωνία του λόγου ότι συμβαίνει στην κοινωνία των έργων. Και ο θυμός τους, που θα έπρεπε να μεταβάλλεται σε έργο, «μεταφράζεται» σε λόγο στην διαδικτυακή κοινωνία.
Κυματοθραύστης ενέργειας λοιπόν? Βολικό σε όλες τις περιπτώσεις!
Τρεις είναι οι βασικές συνιστώσες που ωθούν κάποιο άτομο να εισέλθει στην κοινωνία του διαδικτυακού λόγου. Η ανάγκη προσωπικής επιβεβαίωσης μέσω του ετεροπροσδιορισμού, η ανάγκη για επιρροή στον κοινωνικό περίγυρο και η ανάγκη να παραμείνει το πνεύμα του αθάνατο, να επιδρά δηλ. στον περίγυρο εις τους αιώνας των αιώνων.
Ο «επώνυμος» μπλογκαρισμένος είναι επώνυμος για να καλύψει και τις τρεις αυτές ανάγκες. Μέσω του επωνύμου του γνωρίζει ότι μπορούν να τον «ανασύρουν» οπότε μετρώντας την αναγνωσιμότητα γνωρίζει και τον «σεβασμό» προς το πρόσωπό του αλλά και την απήχηση-επιρροή που έχει ο λόγος του. Από την άλλη έχει την ψευδαίσθηση της αθανασίας του λόγου του, αφού αναρτεί τα «απομνημονεύματά» του σε μια «αδιάβλητη» και «αιώνια» ηλεκτρονική περγαμηνή.
Ο ανώνυμος αναγνώστης δεν έχει ανάγκη ετεροπροσδιορισμού (πιθανόν να έχει υψηλή προσωπική βεβαιότητα), είναι οπαδός της θεωρίας του χάους (οπότε πιστεύει ότι μια και μόνο σκέψη που δημοσιοποιείται μπορεί να επηρεάσει τον περίγυρο) και έχει ξεπεράσει την ανάγκη να παραμείνει αθάνατος αφού γνωρίζει καλά ότι αυτό είναι αδύνατον να συμβεί με ανθρώπινους τρόπους.
Και οι δύο τύποι του ηλεκτρονικού προσώπου έχουν ανάγκη την επικοινωνία. Αλλιώς δεν νοείται η παρουσία τους στο διαδίκτυο.
Πνευματική κοινωνία? Τα ιστολόγια είναι κυρίως κοινωνία του λόγου. Τα forum είναι η αρχική μορφή αυτής της κοινωνίας. Θέλεις δε θέλεις ακούς τους πάντες. Το καφενείο του χωριού. Ακούς τον γιατρό, τον παπά, τον επιστήμονα, τον φιλόσοφο, τον τεχνίτη, ακόμα και τον «τρελό» του χωριού. Στα blog μπορείς να «διαλέξεις» την παρέα σου.
Ο αστικός χώρος των ηλεκτρονικών μέσων. Όπου όμως το επώνυμο χάνεται μέσα στο πλήθος!
Και παρατηρείς το παράδοξο: ανθρώπους που μπλογκάρουν επειδή θέλουν να ξεφύγουν απ’ την «ανωνυμία» της πόλης να χάνονται μέσα στην «ανωνυμία» των μπλογκαρισμένων!
Παράλληλη κοινωνία. «Επωνύμων» και προσώπων. «Επώνυμοι» στην κοινωνία του λόγου, πρόσωπα στην κοινωνία των έργων. Και συνήθως μπλέκουν τις δύο αυτές ξεχωριστές δραστηριότητες. Αποτυπώνουν στην κοινωνία του λόγου ότι συμβαίνει στην κοινωνία των έργων. Και ο θυμός τους, που θα έπρεπε να μεταβάλλεται σε έργο, «μεταφράζεται» σε λόγο στην διαδικτυακή κοινωνία.
Κυματοθραύστης ενέργειας λοιπόν? Βολικό σε όλες τις περιπτώσεις!
Τρεις είναι οι βασικές συνιστώσες που ωθούν κάποιο άτομο να εισέλθει στην κοινωνία του διαδικτυακού λόγου. Η ανάγκη προσωπικής επιβεβαίωσης μέσω του ετεροπροσδιορισμού, η ανάγκη για επιρροή στον κοινωνικό περίγυρο και η ανάγκη να παραμείνει το πνεύμα του αθάνατο, να επιδρά δηλ. στον περίγυρο εις τους αιώνας των αιώνων.
Ο «επώνυμος» μπλογκαρισμένος είναι επώνυμος για να καλύψει και τις τρεις αυτές ανάγκες. Μέσω του επωνύμου του γνωρίζει ότι μπορούν να τον «ανασύρουν» οπότε μετρώντας την αναγνωσιμότητα γνωρίζει και τον «σεβασμό» προς το πρόσωπό του αλλά και την απήχηση-επιρροή που έχει ο λόγος του. Από την άλλη έχει την ψευδαίσθηση της αθανασίας του λόγου του, αφού αναρτεί τα «απομνημονεύματά» του σε μια «αδιάβλητη» και «αιώνια» ηλεκτρονική περγαμηνή.
Ο ανώνυμος αναγνώστης δεν έχει ανάγκη ετεροπροσδιορισμού (πιθανόν να έχει υψηλή προσωπική βεβαιότητα), είναι οπαδός της θεωρίας του χάους (οπότε πιστεύει ότι μια και μόνο σκέψη που δημοσιοποιείται μπορεί να επηρεάσει τον περίγυρο) και έχει ξεπεράσει την ανάγκη να παραμείνει αθάνατος αφού γνωρίζει καλά ότι αυτό είναι αδύνατον να συμβεί με ανθρώπινους τρόπους.
Και οι δύο τύποι του ηλεκτρονικού προσώπου έχουν ανάγκη την επικοινωνία. Αλλιώς δεν νοείται η παρουσία τους στο διαδίκτυο.
posted by anonymos | 9:55 AM
10 Comments:
Σε όλα συμφωνώ και πάλι. Απλά πιστεύω και σε μια σειρά άλλων παραμέτρων.
1. η μόδα, η τάση. Γίνεται γιατί είναι τρόπος ζωής. Τούτο αναδεικνύεται σε κάποια πολύ βαριεστημένα μπλογκ με εικόνε κυρίως.
2. η δοκιμή του τι παίζει. Πολλοί το δοκιμάζουν και συνήθως το αφήνουν
3. η πλήξη. Ξέρεις πόσοι εργαζόμενοι περνούν την ώρα τους στο Internet?
4. η φαντασίωση. Δες εμένα με την εικόνα μου. Δες πώς υπογράφουν συνήθως τα ψευδώνυμα (πχ πόσες οι γατούλες... πόσοι οι σκύλοι... )
5. η βλακεία, Δες πόσοι φανατικοί και επίμονες. Δες πόσοι υβριστές. Εκεί είναι και ολίγον διαστροφή.
6. η πλάκα...
7. η διαφήμηση. Πολλοί άνθρωποι των media και άλλων συναφών το κάνουν για λόγους παρουσίας στα επαγγελματικά δρώμενα. Νομίζω κι όλας ότι γνωρίζονται
8. ψυχοθεραπεία και ανάγκη στήριξης. Δες τον καρκινοπαθή που γράφει ημερολόγιο....
9. η προώθηση θέσεων και ιδεών. Πχ τον αγώνα της Παραγράφου
θα μπορούσα να βάλω και άλλα. Παρότι νομίζω ότι έχεις δίκαιο επί της ουσίας σε όλα νομίζω ότι η σοβαρή μόνον αντιμετώπιση είναι μονομερής. Πολλά πράγματα γίνονται χωρίς τόσο σπουδαίο λόγο.
Έχεις απόλυτο δίκιο και σ' ευχαριστώ που τα επισημαίνεις.
Η βασική μου επιδίωξη? Να μελετήσω το πρωταρχικό αίτιο και να άποκαταστήσω μέσω αυτού το προφίλ του παρεξηγημένου ανώνυμου αναγνώστη.
πιστεύεις αλήθεια ότι στα blog υπάρχει αναγνώστης?
και αν ναι τι είναι αυτός ο αναγνώστης πλέον?
Και βέβαια υπάρχει!
Είναι το πρόσωπο που επιθυμεί τον διάλογο όχι σαν αυτοσκοπό αλλά σαν μέσο για την αναζήτηση της αλήθειας.
Έχεις την εντύπωση ότι δεν υπάρχουν πλέον άτομα που να αναζητούν κάτι διαφορετικό εκτός από την προσωπική τους καταξίωση, επιβεβαίωση και κυριαρχία?
Οχι φυσικά. Αλλιώς δεν θα επιχειρούσα το πείραμα. Τη γνώμη σου ήθελα να διαβάσω.
και να προσθέσω ότι συμφωνώ με τον προσδιορισμό του αναγνώστη. Απολύτως
ριξε κι αλλο θυμιαμα να ευλογησεις τα γενια που δεν εχεις μιχαλακη η οπως αλλιως σε φωναζουν οταν κλεινεις το pc
παρε και ενα τζαπα μαθημα να το χεις να το θυμασαι, μιας και το παιδευεις το νιονιο σου να καταλαβεις τι παιζεται στη real anonymous σχολιογραφια: ουτε που θα κοιταξω αν και τι θα απαντησεις σε οτι διαβαζεις τωρα, γ α μ α ω & φ ε υ γ ω!
Το ίδιο πράγμα λέμε με διαφορετικά λόγια, συνάδελφε!
Είπε ο φίλος μου:"γ α μ α ω & φ ε υ γ ω!"
και θυμήθηκα το ανέκδοτο με την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση του γάτου.
Ο μπαμπάς γάτος οδηγεί το μικρό γατάκι στα κεραμίδια για να του δείξει πως "γαμάνε". - Θα κάνεις ότι ακριβώς κάνω κι εγώ, του λέει. Αρχίζει λοιπόν ο γάτος: Νιιιαουυυυ, Νιιιαουυυυ και το μικρό γατάκι.
Μετά από μισή ώρα συνεχών νιαουρισμάτων λέει το γατάκι στον πατέρα του:"Μπαμπά, αρκετά γαμήσαμε. Δεν πάμε για ύπνο?"
Κάθε φορά που παρκάρει με την όπισθεν, σμπαραλιάζει την εξάτμιση πάνω στο κοτσαδόρο και φεύγει τρεχάλα στο συνεργείο για ράμματα, εξού και το παρκάρω και φεύγω. Αν δεν αλλάξει στάση, παρακαλώ να γίνει δωρεά βιβλίου C.ωδικας Ο.δικής CK.υκλοφορίας, ο κίνδυνος τον προεξοχών καθώς και ένα μπουκάλι καθαρτικού δια την κατανόηση χρήσης της τελικής αποφρακτικής οδού.Μία προσφορά της εταιρίας ΑΧ!Χαίρε!ΕΠEώνυμος! Co.
Post a Comment
<< Home